Հաճըն քաղաքը գտնվում է պատմական Կիլիկիայի տարածքում: Առաջին համաշխարհային պատերազմի նախօրեին քաղաքն ուներ շուրջ 35.000 հայ բնակչություն: 1915 թ. եղերական օրերին հաճընցիները տեղահանվեցին և քշվեցին դեպի Դեյր էզ-Զոր, որտեղ նրանցից շատերը նահատակվեցին: 1918 թ. աշնանը Առաջին աշխարհամարտում Օսմանյան կայսրության կրած պարտությունը և Կիլիկիայից թուրքական զորքերի առժամանակ հեռանալը թույլ տվեցին ցեղասպանությունը վերապրած շուրջ 8.000 հաճընցիների վերադառնալ հարազատ բնակավայր: Սակայն 1919 թ. թուրք ազգայնական շարժման ծավալումը և 1920 թ. փետրվարին Մարաշի հայության կոտորածների լուրը ստիպեցին հաճընցիներին պատրաստվել դիմադրության:

Ինքնապաշտպանական ուժերի հրամանատարությունն ստանձնեց կամավորական ջոկատներում կռված և ռազմական գործում որոշակի փորձ ունեցող Սարգիս Ճեպեճյանը, ում հետագայում փոխարինեց Արամ Կայծակը (Թերզյան): Տեղի շուրջ 600 մարտունակ երիտասարդներից կազմվեցին չորս հիմնական և մեկ պահեստային զորաջոկատներ:

Օգտվելով Մարաշից ֆրանսիական զորքերի անփառունակ նահանջից, ինչպես նաև Հաճընից ֆրանսիական կայազորի հեռանալուց` 1920 թ. մարտին քեմալական-ազգայնական զորքերը շրջափակեցին քաղաքը: Սկսվեց Հաճընի ինքնապաշտպանությունը։ Մոտ ութ ամիս` մինչև հոկտեմբերի 15-ը, Հաճընի հայ պաշտպանները ոչ միայն հաջողությամբ հետ մղեցին թշնամու գրոհները, այլև հուժկու հակագրոհներ կազմակերպեցին։ Այսպես, օգոստոսի 5-ին` գիշերով, մոտ 200 մարտիկներ Արամ Թերզյանի ղեկավարությամբ աննկատ մոտեցան թուրքերի դիրքերին և հանկարծակիի բերելով ստիպեցին վերջիններիս փախուստի դիմել: Հայերի ձեռքն անցան թուրքական 2 գնդացիր, 100 հրացան, 5 արկղ փամփուշտ, 5 արկղ ռումբ և մեկ թնդանոթ:

Սակայն հաճընցիների վիճակն օրեցօր անհուսալի էր դառնում. սպառվում էին զինամթերքի ու սննդամթերքի պաշարները: Կիլիկիայի այլ քաղաքներից` Սսից ու Ադանայից օգնություն ստանալու բոլոր փորձերը ձախողվում են ֆրանսիական իշխանությունների կողմից: Մեծ համալրում ստանալով` 1920 թ. հոկտեմբերի 14-ին թուրքական զորքերն անցնում են լայնածավալ հարձակման: Հաճընը ենթարկվում է ուժեղ հրետակոծության. ավերվում են մարտական դիրքերն ու տները, զգալի թվով պաշտպաններ ընկնում են անհավասար պայքարում: Հոկտեմբերի 15-ին քեմալական զորքերը գրավում են Հաճընը` հրկիզելով քաղաքն ու կոտորելով բնակչությանը (շուրջ 8.000 մարդ)` առանց սեռի ու տարիքի խտրության: Թուրքերը գլխատում են վիրավոր Սարգիս Ճեպեճյանին: Միայն 387 (որից յոթը՝ կին) հաճընցիների է հաջողվում ճեղքել պաշարման օղակն ու հեռանալ: