Dağlık Karabağ'ın Azerbaycan'a ilhak edilmesinden (1921) sonra, yerel Ermeni tarihi ve mimari anıtlarının tahrip edilmesi, Azerbaycan'ın Ermeni izlerini ortadan kaldırmayı amaçlayan devlet politikasının bir parçası haline geldi. Azerbaycan'ın anıtların yok edilmesine yönelik mekanizmaları, Türkiye'nin kültürel soykırım politikasını neredeyse aynı şekilde tekrarladı.

Azeri saldırısı, 1988-1994 yıllarında Ermeni anıtlarının yıkılması açısından görülmemiş boyutlara ulaştı. sırasında: Azerbaycan silahlı kuvvetleri çeşitli silahlarla Ermeni anıtlarını hedef aldı. Söz konusu dönemde, Amaras tapınakları (4.-19. yüzyıllar), Gandzasar (13. yüzyıl), Dadivank (4.-13. yüzyıllar), Togh köyü kilisesi, Yeghnasar manastırı ve düzinelerce başka anıt uzun menzilli toplarla bombalandı. 20 Ocak 1993 Gandzasar tapınağı da iki Azerbaycan savaş uçağı tarafından bombalandı.

Ermeni anıtları yakılarak da yok edildi. 1988-1991 Şuşi'deki Kutsal Kurtarıcı Ghazanchetsots Kilisesi (19. yüzyıl) lastiklerle kaplı olarak üç kez yakıldı. Artsakh savaşı sırasında, Ghazanchetsots bir cephaneliğe dönüştürüldü.

Devletin Ermeni anıtlarını yok etme politikası, sonraki yıllarda Azerbaycan'daki diğer Ermeni tarihi yerleşim yerlerinde de ortaya çıktı. Böylece, 1998'de Azeriler, Nahcivan'daki Eski Culfa'daki Ermeni mezarlığından yaklaşık 4.000 mezar taşını buldozerle kaldırarak bölgeyi düzleştirdi. Bu barbarlıklar yaklaşık 3 hafta sürdü, ardından mezarlıktaki Ermeni haçkarlarının çoğu ortadan kayboldu.