09.02.2016


7 yaşında Muşeğik adlı bir çocuğun fotoğrafı. Daha çocuk yaşta insan soyunun tüm acımasızlığını tatmış. Her dakika yaşadığı vahşeti hatırlayarak Soykırım’ın izlerini iğleşmeyen bir yara olarak hayatı boyunca ellerinde taşımış. Yaşadığı insanlık dışı "cezanın" kanıtları olaydan bir yıl sonra çekilmiş ellerini gösterdiği bu fotoğrafta görünüyor.

Muşeğik Van'ın Diza kasabasında, 1907 veya 1908’de doğmuş. 14 kişilik geniş ailesinden ancak Muşeğik ve annesi Beyaz Badalyan kurtulmuşlar. Babası Hovsep ve üç amcası; Hmayag, Hagop ve Garabed 1914 asker toplamasından sonra Başkale yolunda amele-taburu olarak öldürülmüşler.
1915 bahar aylarında Halil beyin emri ile Türk askerler Diza kasabasından 5-10 yaşındaki erkek çocukları toplayаrak, köyün yakınlarında bulunan çöplükte acımasızca öldürdüler. Annesi iki oğlunu kurtarmak için ailenin eski tanıdığı türk memurdan (yüzbaşı) ricada bulunur. Memur müslümanlığı kabul etmelerine karşı ancak yardım edebileceğini belirtir. O sırda bir Kürt Muşeğ’ik'in Ermeni ismini duyarag çocuğun ellerini acımasızca bir ahşaba çiviler.
Beyaz Badalyan üç çocuğuyla birlikte (Sımbad, Muşeğik ve Aregnaz) 1915'te Van'ın onbinlerce günahsız sürgünün aralarındaydı. Göç yolundaö Salmast’ta Muşeğik’in küçük kardeşi Sımbad hayata veda eder. Bakü'de yerleştikten kısa bir süre sonra kızkardeşi Aregnaz da ölür.

''Türk yüzbaşı çocukları kurtarırken çocuğumu çivili bulur çivilerini sökerek serbest bırakır. Oğlum kanlar içinde ağlayarak eve geldi’’.

Beyaz Badalyan


’’ERMENİ SOYKIRIMI HAKKINDA 100 FOTOĞRAF HİKAYESİ’’NDEN