Չեխ ճանապարհորդ և գրող Կարել Հանսան ծնվել է 1890 թվականի նոյեմբերի 25-ին Վիեննայում, իսկ 1919 թվականին տեղափոխվել է Պրահա: 1922 թվականին նա ճանապարhորդել է Մերձավոր Արևելքի երկրներով. Ստամբուլից նավով ուղևորվել է Զմյուռնիա (Իզմիր), ապա` Բեյրութ և Հալեպ: Հանդիպելով փողոցներում և վրաններում ապրող հայ գաղթականների` ականատես է եղել նրանց թշվառ վիճակին և կրած տառապանքներին: Հալեպում Կ. Հանսան ծանոթանում է «Մերձավոր Արևելքի նպաստամատույց» կազմակերպության գործունեությանը և ոգևորվում նրա ծավալած մարդասիրական աշխատանքով: Նա միանում է ութ հազար հայ որբերին Սիրիա տեղափոխելու կազմակերպության ծրագրին: Լիբանանի դանիական որբանոցում հանդիպում է Մարիա Յակոբսոնի հետ: 1922 թվականի վերջին Կ. Հանսան Բեյրութից վերադառնում է Եվրոպա այն նավով, որով 896 հույն որբ երեխա էին տեղափոխում Աթենք: Մերձավոր Արևելքում տեսածն ու զգացածը խորն ազդեցություն են թողնում Հանսայի վրա: Հայրենիք վերադառնալով` նա ստեղծում է «Հայ որբերի օգնության Հանսայի» հիմնադրամը, որը սկսում է գործել Չեխոսլովակիայի «Կարմիր խաչ» կազմակերպությանը կից:

1923 թվականին հրատարակում է «Արևելքի սարսափները» խորագիրը կրող գիրքը, որտեղ անդրադառնում է հայոց պատմությանը և մշակույթին, ցեղասպանության հետևանքով հայ ժողովրդի կրած տառապանքներին ու բազմահազար որբերի և այրիների ողբերգական վիճակին: Գրքի հարուստ նյութը հագեցած է նաև ճամփորդության ընթացքում հեղինակի կատարած մոտ 60 լուսանկարով: Չեխ հայասերի նախաձեռնությամբ գրքի վաճառքի հասույթը տրամադրվում է «Հայ որբերի օգնության Հանսայի ֆոնդ»-ին:

Կ. Հանսայի կյանքի և գործունեության ավարտի մասին տեղեկությունները վերաբերում են 1951 թվականին: Հայտնի է, որ նա ամուսնացած չի եղել և ժառանգներ չունի